معمولا به سه روش مختلف می توان دمای هوای محیطی که که توسط هواساز تهویه می شود را کنترل نمود :
- توزیع هوا با حجم ثابت و تغییر دمای هوا در هواساز که به آن سیستم حجم ثابت یا به اختصار CAV می گویند.
- توزیع هوا با دمای ثابت و تغییر حجم هوای ورودی به هر فضا که به آن سیستم حجم متغیر یا به اختصار VAV می گویند.
- روش ترکیبی از دو روش بالا که در آن هم حجم هوا و هم مقدار هوا در سیستم های پیچیده تر کنترلی تغییر می کند.
هواساز های مورد استفاده در هر دو روش ساختاری یکسان دارند و در هر دو هواساز، با چرخش آب گرم (گرم شده در بویلر ) و یا آب سرد ( سرد شده در چیلر ) و یا مستقیما مبرد ( در هواساز های دارای کویل انبساط مستقیم) از داخل کویل های انتقال حرارت، عمل گرمایش یا سرمایش هوا، صورت می گیرد .هوای تهویه شده (گرم یا سرد شده) در این هوا سازها بوسیله کانال های ارتباطی به نقاط مختلف فضا فرستاده می شود. وظیفه ارسال هوا در کانال ها و تامین انرژی لازم برای عبور هوا از این مجاری را فن هواساز به عهده دارد. فن ها هم انرژی لازم برای عبود هوا از روی کویل های سرد و گرم و هم انرژی حرکت هوا در مسیر کانالهای تهویه را تامین می کنند.
در سیستم های حجم متغیر با توجه چند عامل مشخص، میزان دقیق هوای مورد نیاز هر فضا تخمین زده می شود و در مسیر کانال منتهی به همان فضا، میزان دقیق هوای مورد نیاز جداسازی و به فضای مورد نظر تزریق می شود. این عوامل ترکیبی از عوامل طراحی هر فضا و برخی عامل های متغیر محیطی از قبیل دمای هوا در حال حاضر ، تعداد نفراتی که در هم اکنون در اتاق قرار دارند، وضعیت باز و بسته بودن درها و پنجره ها ، فشار هوا داخل محیط و غیره می باشد.
در حقیقت می توان ترکیبی از تعداد زیادی از عوامل محیطی را برای تعیین میزان هوای مورد نیاز هر فضا به کار گرفت که به بهتر شدن و دقیق تر شدن دمای هوای محیط خیلی کمک می کند. استفاده از سیستم های حجم متغیر در دنیا سابقه ای طولانی و قریب به 75 سال دارد. اما در سالیان اخیر به جهت رشد سیستم های کنترل و استفاده از پروسسور های بسیار هوشمند در قطعات کنترلی این سیستم ها پیشرفت بسیار زیادی داشته اند و توانسته اند به خوبی با سیستم های مدیریت انرژی ساختمان BMS تعامل برقرار کرده و به مدیریت انرژی در تهویه مطبوع کمک زیادی کرده اند.